^{W wielu kulturach kadzidło i jego dym stanowiły element ofiary składanej bóstwom. Również Izraelici już w Namiocie Przybytku używali wonnych kadzideł podczas ofiar składanych Jahwe. Nieustannie też palono kadzidła w świątyni Salomona. Można było używać jedynie kadzidła o określonym składzie, którego opis sporządzenia znajdziemy w Księdze Wyjścia: „Powiedział Pan do Mojżesza: Weź sobie wonności: żywicę pachnącą, muszelki i galbanum pachnące, i czyste kadzidło, niech będą w równej ilości. Mieszając je, uczynisz z tego kadzidło wonne - zrobione tak, jak się robi wonności - posolone, czyste, święte” (Wj 30,34-35). Tak sporządzone kadzidło nie mogło służyć do niczego innego jak tylko w celach rytualnych: „Kadzidła w ten sposób przygotowanego nie będziecie robić dla siebie, gdyż poświęcone jest ono dla Pana. Ktokolwiek by zrobił podobne, aby się rozkoszować jego wonią, będzie wykluczony ze swego ludu” (Wj 30,37-38). Kadzidło paliło się więc na cześć Boga jako wyraz szacunku i czci, płonąc, wydzielało wonny dym o słodkim zapachu. Bardzo często używane było jako ofiara przebłagalna. W Apokalipsie modlitwy świętych nazywane są dymem kadzideł (Ap 8,3-4).}

^{Czasy już mamy inne, inaczej wygląda kadzenie w kościołach, ale nam bardzo podoba się zapalanie świecy podczas modlitwy w domu, szczególnie tej, której zapach przywodzi na myśl „wonne kadzidło”.}

^{Dla narodu wybranego winorośl miała bardzo duże znaczenie, świadczy o tym częstotliwość wzmianek: winorośl wymieniana jest w Piśmie św. 23 razy, winogrona – 26 razy, winnica jako miejsce uprawy winorośli aż 137 razy, latorośl czyli młode pędy winnego krzewu – 21 razy, winobranie zaś 13 razy. Wino pochodzące z winogron wspomniane jest 29 razy.}

^{Winorośl była uprawiana na dużej powierzchni w oddzielonych sadach. W Starym i w Nowym Testamencie znajdujemy opisy przygotowań terenu pod winnice „Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę” (Mt 21,33)  „Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni i zasadził w niej szlachetną winorośl; pośrodku niej zbudował wieżę, także i tłocznię w niej wykuł. I spodziewał się, że wyda winogrona, lecz ona cierpkie wydała jagody” (Iz 5,1-2). Wspomniane wieże służyły jako obiekty obserwacyjne (pilnowano winnicy przed kradzieżą i dzikimi zwierzętami ) ale też często posiadały one piwnice w których przechowywano wino. W sezonie w tej budowli mógł mieszkać rolnik z rodziną. Nie zawsze budowano wysokie wieże, czasem były to chatki czy też szałasy - „Córa Syjonu ostała się jak chatka w winnicy”(Iz 1,8)}

^{Praca w winnicy nie była łatwa ani lekka, bardzo ważna była systematyczność i fachowa wiedza. Zaniedbana winnica jest w Biblii symbolem lenistwa „Szedłem koło roli próżniaka i koło winnicy głupiego: a oto wszystko zarosło pokrzywą, ciernie całą jej powierzchnię pokryły, kamienny mur rozwalony.” (Prz 24,30-31) Jedną z prac w winnicy było przycinanie pędów, które przeprowadza się jeszcze w czasie zimowym, przed rozpoczęciem wiosennej wegetacji. Należało wówczas wyciąć niepotrzebne pędy oraz odrośla. Takie cięcie pobudza pąki do rozwoju, ładnie formuje krzew.}

^{W porze dojrzewania winogron wykonuje się dodatkowe cięcie aby usunąć zbyt zagęszczone pędy pozbawione owoców, mające tylko liście. Pisze o tym prorok Izajasz: „Bo przed winobraniem, gdy kwiaty opadną i zawiązany owoc stanie się dojrzewającym gronem, wtedy On obetnie gałązki winne nożycami, a odrośle odciąwszy odrzuci.” (Iz 18,5). Usuwanie nadmiaru liści symbolizuje oczyszczanie z grzechu „Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy.” (J 15,2).}

^{Jeśli chodzi o wino to było ono stosowane jako środek leczniczy np. na problemy żołądkowe „Samej wody już nie pij, używaj natomiast po trosze wina ze względu na żołądek i częste twe słabości!” (1Tm 5,23), do dezynfekcji ran o czym pisze Ewangelista w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie Łk 10,33-34. Pito je również z okazji świąt i na weselach – najsłynniejszy opis to tego w Kanie Galilejskiej - J 2,1-12.}

^{To tylko kilka przykładów z Biblii na temat winorośli i wina, jest ich wiele więcej, jak mówią liczby na początku tego tekstu, dlatego też zainspirowało nas to do stworzenia świecy o zapachu winnicy. Zachęcamy do lektury Pisma św. w jej towarzystwie}

^{Cedr Libanu}

^{„Chciałbym zobaczyć tę piękną ziemię za Jordanem i te piękne góry, i Liban” (Pwt 3, 25).}

^{„Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie” (Ps 92,13).}

^{Symbolem Libanu jest cedr, którego wizerunek widnieje nawet w jego godle. O cedrze mówi się wręcz „Chwała Libanu”. Bezkresne lasy cedrowe porastały Liban do końca XIX wieku, jednak bezlitosna wycinka tych drzew sprawiła, że dziś są rzadkością pod szczególną ochroną. Pismo Święte wymienia je ponad 70 razy. Właśnie z tego drewna został zbudowany pałac króla Dawida, a król Salomon sprowadził z Libanu duże ilości drewna cedrowego, które posłużyło do budowy świątyni jerozolimskiej (opis budowy świątyni 1Ks.Krl 6,1-38,) oraz do budowli którą nazywano „Domem Lasu Libanu” (1 Ks.Krl 7,2-12). W czasach biblijnych drewno cedrowe uważano za najlepszy materiał budulcowy oraz do wyrobu m.in. kosztownych mebli. Było ono bardzo trwałe, prawie niezniszczalne, stąd też cedr symbolizuje szlachetność i długowieczność. Ze względu na jego piękny zapach wykorzystywano go do produkcji olejków eterycznych i balsamów.}

^{Figowy gaj}

^{W Piśmie św. po raz pierwszy z drzewem figowym spotykamy się już w biblijnym raju, kiedy to po zjedzeniu owocu Adamowi i Ewie „otworzyły się  oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski” (Rdz 3,7).}

^{Figa była jednym z sześciu błogosławieństw, które Bóg podarował Izraelczykom w Ziemi Obiecanej: „Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi pięknej, ziemi obfitującej w potoki, źródła i strumienie, które tryskają w dolinie oraz na górze –  do ziemi pszenicy, jęczmienia, winorośli, drzewa figowego i granatowego – do ziemi oliwek, oliwy i miodu” (Pwt 8,7-8). Inne fragmenty też pokazują, że urodzaj fig rozumiano jako symbol błogosławieństwa Bożego: „Nie słuchajcie Ezechiasza, bo tak mówi król asyryjski: Zawrzyjcie ze mną pokój i poddajcie się mi, a będziecie jedli owoce, każdy ze swej winnicy i ze swego drzewa figowego, i będziecie pili wodę, każdy ze swej cysterny” (Iz 36,16, por. też 2 Krl 18,31); Z kolei nieurodzaj lub zniszczenie drzew figowych przez wroga, szarańczę lub siły natury to wyraz kary Bożej za złamanie przymierza: „Karałem was zwarzeniem i śniecią zbóż, liczne ogrody wasze i winnice, drzewa figowe i oliwki zjadła szarańcza; aleście do Mnie nie powrócili — wyrocznia Pana” (Am 4,9; por. też Oz 2,14; Jr 5,17).}

^{W Biblii znajdziemy kosz z dojrzałymi figami symbolizujący ludzi sprawiedliwych: „To mówi Pan, Bóg Izraela: Jak na te wyborne figi, tak patrzę życzliwie na mieszkańców Judy uprowadzonych w niewolę, których wysłałem z tego miejsca do ziemi Chaldejczyków — dla ich dobra” (Jr 24,5). Jest też kosz z figami zepsutymi - symbol ludzi złych: „Jak się czyni z bezwartościowymi figami, których nie można jeść, bo są niedobre, tak samo — to mówi Pan — postąpię z Sedecjaszem, królem judzkim, z jego przywódcami, z tymi mieszkańcami Jerozolimy, co pozostali w tej ziemi [...] Ześlę na nich miecz, głód i zarazę, dopóki nie znikną z powierzchni ziemi, którą dałem im i ich przodkom” (Jr 24,8.10).}

^{Zdarzyło się też, że Jezus przeklął drzewo figowe – takie, które nie wydawało owoców. Jest ono niewątpliwie symbolem ludzi niechcących podjąć pokuty i się nawrócić. Dla odmiany sykomora (rodzaj drzewa figowego) stanowi symbol odnowy, odrodzenia się i jedności z Bogiem. Zacheusz, który był celnikiem, czyli człowiekiem uznanym za złego, grzesznego, gdy wspiął się na sykomorę, zobaczył Jezusa i zmienił swoje życie.}

^{Przypowieść o soczystej gałązce figi wypuszczającej liście to symbol powtórnego przyjścia Jezusa: „A od figowego drzewa uczcie się przez podobieństwo! Gdy jego gałązka staje się soczysta i liście wypuszcza, poznajecie, że zbliża się lato. Tak samo i wy, kiedy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach” (Mt 24,32—33; por. też Mk 13,28; Łk 21,29).}

^{Ogród oliwny}

^{Drzewa oliwne są wszechobecne w życiu człowieka Bliskiego wschodu. Ze względu na swoją długowieczność oraz zdolność owocowania są symbolami: błogosławieństwa „Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne” (Oz 14,7); płodności „Zielonym drzewem oliwnym, zdobnym w piękne owoce, nazwał Cię Pan” (Jr 11,16); pokoju i przebaczenia, kiedy to listek oliwny zwiastował koniec potopu „Poczekawszy zaś jeszcze siedem dni, znów wypuścił z arki gołębicę i ta wróciła do niego pod wieczór, niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego. Poznał więc Noe, że woda na ziemi opadła.” (Rdz 8,10-11)}

^{Oliwki w starożytności uprawiano przede wszystkim na oliwę, która była podstawowym składnikiem potraw (Lb 11,8; Ez 16,13), służyła jako maść na rany (Iz 1,6; Łk 10,34) i do innych celów leczniczych (Mk 6,13; Jk 5,14), wyrabiano z niej również wonne balsamy. Olej oliwny był używany jako paliwo do lamp (Wj 27,20; Mt 25,3.8) symbolizuje więc światło.}

^{W Biblii drzewo oliwne pojawia się 50 razy, jednak nam głównie kojarzy się z modlitwą Pana Jezusa w Ogrójcu inaczej nazywanym Ogrodem Getsemani - z języka hebrajskiego GAT-SZEMANE oznacza „tłocznię oliwy”. Ewangelie podają, że w tym miejscu Jezus wielokrotnie się zatrzymywał podczas swoich pobytów w stolicy starożytnego Izraela, szczególnie w czasie święta Paschy. W tym miejscu modlił się w wieczór przed pojmaniem.}